سلام- راستش نميدونم چطوري به اينجا و دوستان اينجا با اين همه گمنامي عادت کردم - يه جورايي نزديکترين دوستانم شماها شدين - مطلبتونو خوندم خيلي دلم گرفت -توکل کنين به خدا و بدونين هميشه خدا بنده هاشو دوست داره، همه رفتني هستيم بخواهيم يا نخواهيم - مهم اينه که با افتخار زندگي کنيم روزها و خاطرات خوش گذشته بهتترين توشه حرکت براي آينده مونه چون اونايي که از دست داديم هيچ وقت دوست ندارند ما تو زندگيون ضعيف باشيم - من هم براتون دعا مي کنم - اگه توفيق داشتم رفتم هيات امشب حتما ياد شما خواهم بود - شما هم دعا کنين ---