من تنها هستم حرفهای زیادی برای گفتن دارم ولی............. همیشه دنبال یکی هستیم که حرفامونو درد دلامونو غمها و غصه هامونو بهش بگیم ولی جالب اینجاست وقتی سر عمل میرسه نمیتونیم اونجور که باید حرفامونو بگیم! تا حالا حتما تجربه کردی؟ روزایی رو که می خواستی حرف بزنی و ،نزدی! حسی که باید انتقال میدادی و، ندادی! چرا؟ خودت هم نمیدونی! اتفاقا کسی رو هم داشتی که بهش بگی ولی..... بگذریم. زندگی همش حرفای ناگفته است .حرفایی که همیشه به گور برده میشن! به جای اینکه به موقعش بیان شن و جلوی کلی سوء تفاهما رو بگیرن! ای کاش به جای اینکه اینقدر دنبال کسی باشیم که بتونه سنگ صبورمون شه ، سعی می کردیم جرات گفتن رو تو خودمون ببریم بالا تا هیچ وقت حرفامون سر گلومون قلمبه نشه ! خیلیها هستند که میتونند همون باشن که ما میخوایم ، ولی مهم اینه که با هاشون راحت حرف بزنیم و صحبت کنیم. امیدوارم روزی بیاد که حرفی تو دلم نمونه!